Sonsuza Doğru

Gözlerim düşer, gölge diye ardın sıra gidişlerine.

Güneş batıp giderken ötelere, yollarına yıldız serer, bir anne şefkatiyle. 

Akşam olur, hava soğur, son seferler yine sen der durur.

 İlk akşamdan gözlerimin kıyısına sensizliğin yağmuru vurur.

Rüzgârlar her dem adını söyler, bitmeyen bir faslı şitâda.

Aşk şimdi mahzun, solgun bir çiçek dudaklarımda.

Duaların kanadı kırık, aminler hep yarım avuçlarımda.

  Sen ki; yüreğimin mührüsün, lefi mahfuzda

Ruhumun verdiği sözdür sevdan, kâlu belâda.

Bir adın beklemekte olsa bil, beklerim.

Ki, beklemek; Sevdaya kalan en büyük mirastır.

Susmak sır, beklemek sabırdır.

Yüreğimi atsanda kör bir kuyuya

Yusufî bir teslimiyet sızar duvarlarıma.
Ay, ışığını bekler parlamak için sessizce.

Kalpleri kader bağlarmış ezelde.
Bitmedik her sevda namzetmiş ebede.
Bu yüzden kavuşmalar kalırmış mahşere.
Mahşerde açarmış, sonsuz bir sevgiyle sevgili elinde.

Elmas Kılıç