Üzülme

Dünya hali üzüntülerde sıkıntılarda bizimle.Ama ne güzel teselliyi Kur'anda aramak

...

Na-dan bir sese kulak verip

Aşkı da emanet edince sadakat yoksunu bir yüreğe

Gölgemizi de alıp kaybolduk bu şehirden.

Gitmeyi ar saydık.

Vefa bildik geceyi, 

Aldırmadan sızısına yaramıza bastık.

Türküsü eşlik etti yalnızlığımız ıslık çalarken.

Yinede incitmedik kimseyi.

Taşıyamayacağımız yükü de yüklenince sırtımıza

Ne bir el bulabildik Ebubekrî

Ne örümcek ağ yaptı hayallerimize

Ne de bir güvercin bekledi zamanın ahirinde.

Yinede ümidini kesenlerden olmadık

El açtık gözyaşlarımız karışırken secdelerimize.

Ve zaman fısıldadı sessizce La Tahzen!

La Tahzen İnnallahe Meana

Elmas Kılıç 

Dostun dostu

Kişi  ahirette sevdiğiyle beraberdir diyor sevgililer sevgilisi.Allah yolunda edindiğimiz gönül dostlarımızdan ayırmasın bizleri...

Hep çok sevdim uçan balonları.Küçükken de şimdi de, uzaklara gitme hayalim onlardan kaldı, sandım ki gökyüzü özgürlük demek.Kuşların peşinde bu yüzden koştuk mahalledeki çocuklarla.

Büyüdük, balonlarla uçup gitti pamuk şeker hayallerimiz.

Gülleri hiç solmaz sandık.Mevsimlerden bahar, ümitlerimiz bir gül kadar beyazdı. Kirli bir el değmemişti elimize ve yüreğimiz çarpmazdı yalan yanlış... Bazen çok acıdı içimiz, sustuk, en dayanılmaz dediğimiz anlarda sesimizi duyan sahibimiz, dostlarımızı gönderdi yüreğimizin en yakın yerine, sözleri merhem, duaları şifa olsun diye.Kimi zaman oturup ağladık birlikte sonra gözyaşlarımıza kahkahalar karıştı. Sarıldık sıkıca birbirimize, gökyüzünde yıldızları saydık, ayı böldük ikiye...Bir bardak çayı yudumladık yeri geldi birlikte, sıcak ekmeği bölüştük.Samimiyeti gördük birbirimizin gözlerinde, hesapsız sevmeyi ve güvenmeyi ilk birbirimizden öğrendik. An geldi ayrı düştük ama hep aynı dava uğruna yürüdük. Birlikte olduğumuz anlar azaldı ama Bir bildiklerimiz çoğaldı.Hepimiz dağıldık aynı yeryüzünde ve söz verdik birbirimize bir bahar çiçeği olarak açacaktık gittiğimiz yerde. 

Elmas Kılıç

Bir göz hatırına çok gözler sevilir demiş diyen, ne güzel demiş.Bir çift göz bazen esin kaynağı olur düşüncelerimize ve yarım yamalakta olsa dökülür dizelerimize... 

Gözlerin...

Kopar yüreğimin kıyameti gözlerinde

İsrafilî bir sesin sura üfleyişiyle

Ay paramparça. yıldızlar sönük,

Güneş bölük pörçük…

Devrilir koca dağlar yıkılır üzerime

*Sonra üşür ölüm bile.

Yakasız gömleği giydirip,

Ecel fermanım verir gözlerin

Darağacım gözlerin, kirpiklerin

İdam sehpasında yargılanan mahkûm benim

Cellâdım olur gözlerin

İnsaf edip sorar mısın bilmem

Son arzun nedir diye

Ölürken bile son arzum gözlerin

Ruhum gerilmiş gözlerinin çarmıhına

Hangi el çıkarır beni göklerin semasına

Umut yok kurtuluş yok mahpusundan

Silahsız bir asker gibi kirpiklerin vurur beni

Düşer yüzüme saçlarının gölgesi

Bir çocuk ağlar ardın sıra gök kubbenin altında

Avucuna emanet edilmiş bir yürek,

Emanete hıyanet eder gözlerin.

Sevmeye ten değil can gerek!

Aşkı tende arıyor gözlerin.

Ah kahrolası bu beni benden alıpta

Nereye saldı bilinmez,

Kaybolup kaldığım girdap gözlerin.

Şehrin kalabalığında dolaşan bir münzeviyim

Gel artık insaf et!

Firakınla yandım kavruldum bigâneyim

Bir perde olur yandığım derde

Düştüğüm bir düş gözlerin.

Cennetin yeşilinden umudun mavisini çalan

Bakışları hasrete gebe bırakan

Bir günah bir suç gibi yaralayan

Gönül hırsızı gözlerin

Gecenin koynunda kahveyi giyen

Gün ışığında elaya bürünen

Sustukça bir sır gibi büyüyen

Gittikçe ardından ‘’ gel’’ diyip götüren

Yalan bir hayal gözlerin.

Sönen bir alevsin en nihayet gözlerimde

İkliminde kurutup yaktın beni de

Aklımız bozum sen diye diye

Karalar giydirip aklar içinde

Ağlattı beni bihaber gözlerin.

Ayrılığı giyip kuşansa da kaderim

Unutmayı unuttuğum alınyazım gözlerin.

Elmas Kılıç

İstanbul ♥

Hüznü mavisine saklayan şehir

Bulutlar mı yalnızlığına kol kanat geren

Senin mi acın yankılanan çığlık çığlığa

Yüreği yanmış bir anne duasına karışırken sesin

Kuytusunda gecenin, ağıt yakan sen misin?

Kıyına vuran dalga mı mahzun eden bilmem seni

Buruk vedalar mı yağmura aşina eden gözlerini

Uçuran sen misin kaybolan hayalleri göklere

Yüzüne düşen solgun tebessüm yitik bir gölgenin mi?

Kendini uçurumundan bıraktığın Yâr dediğin mi?

Boğazında düğümlenen gurbetin kederi mi?

Yaşlanan ruhuna ağır mı geliyor mevsimler,

Dargın mısın şimdi solmaya yüz tutan rengine

Güneşi başına tac eyleyen sen misin?

Bahtının karasına boyanmış kaderi beyaza mı bürüyeceksin?

Elmas Kılıç

İstanbulu seven ve bir o kadar da özleyen biri olduğum kesin ama bunu anlatmak bu kadar kolay değil sanırım :)