Aşk-ı Kebir
Bir yıldız kaydı semada
Beyaz güller soldu kaldırımda
Yüreğinde koca bir sevda koyuldu yola
Ve gecede koptu bir vaveyla
Zaman, an...
Durdu iki insan
Bulutların gözyaşlarıyla ıslanan
Takvimlerde yirmi dört nisan
Düştü, gerçeğe dönüştü o an
Yaram, kanayan, yan...
Sokakta nefes nefese adımlar
Şahitti; Kaldırımlar, yıldızlar ve ay
Dağıldı kapkara bulutlar.
Bir çift kahverengi gözdü geceyi aydınlatan
İnce bir telaştı çehreleri saran
Ve iki yürekti birbirine çarpan
Gözler göze değdi, ılık bir rüzgar esti
Okşadı saçlarını usulca ve dağıldı karanlığa
Bir sûkut düştü, çığ gibi büyüdü.
Susmayan yalnızca birçift gözdü.
Büyüdü, büyüdü çığlıklar ve söndü.
Sol yanında çarpan, bir çift közdü.
Ve dudaklarından fısıltıyla bir söz düştü.
Çarptı kaldırıma, dağıldı dört bir yana
Yankılandı kulaklarda...
Seni seviyorum...
Karıştı hıçkırıklara kayboldu dar sokaklarda...
Emas Kılıç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder